Denk je dat politiechef zijn een eenvoudig en ontspannend beroep is? Als dat zo is, zal This is the Police snel van gedachten veranderen, en wel in stijl.
VOORDELEN:
- Interessant verhaal;
- Veel morele keuzes die het verloop van het plot beïnvloeden;
- Breed scala aan activiteiten;
- Redelijk strategisch model;
- Uitstekende stemacteurs;
- Atmosferische vectorafbeeldingen;
- Overvloed aan onderscheidende zijpersonages.
Nadelen:
- Wordt na verloop van tijd repetitief;
- Problemen met de politieagenten stapelen zich soms meer op dan zou moeten.
Hoewel de werkloosheid in Freeburg minder dan 1% bedraagt, vormt sociale onrust een belangrijk stukje van de lokale politieke puzzel. Bijna iedereen in deze stad heeft wel eens duistere connecties en/of is op een gegeven moment met de handen in het haar geslagen – het gemeentehuis loopt over van de mensen die alleen maar wachten op een kans om wat extra geld te verdienen, en de stad zelf is een stap verwijderd van overgenomen door de maffia. Je moet toegeven dat de omstandigheden waaronder onze held, ervaren politieagent Jack Boyd, moet opereren verre van voordelig zijn. Nu, na vele jaren hard werken, mag hij eindelijk met pensioen. Of misschien is ‘gedwongen’ een beter woord. Het is eigenlijk jammer, want hij was een man met de hoogste morele normen. Tot nu toe wel, want zo onrecht is aangedaan, verandert een man, waardoor hij in natura wil terugbetalen. Zijn taak zal niet gemakkelijk zijn, want verwarring en wanorde zaaien bij de politie is een uitdaging en bovendien brengt het grote risico’s met zich mee.
Een half jaar oplichting
In This is the Police geven de ontwikkelaars ons de kans om de laatste 180 dagen van het werk als plaatselijke politiechef door te spelen. Helemaal voorspelbaar is dit avontuur echter niet. Een verscheidenheid aan factoren kan het uitvoeren van onze dagelijkse taken aanzienlijk belemmeren of juist gemakkelijker maken… evenals sommige zaken die vanuit een minder dan officiële positie moeten worden afgehandeld. Dit spel is in feite een unieke combinatie van rollenspel en strategie, en het zal het eerste aspect zijn waar ik me nu op zal concentreren. De ontwikkelaars kozen een zeer interessante manier om het verhaal te leiden – wij zijn degenen die verantwoordelijk zijn voor de richting waarin het plot zich ontvouwt. Vrijwel vanaf het begin van het spel bepalen onze keuzes welke mensen de held tegenkomt en of hij er echt alles aan zal doen om zijn duistere banden met de maffia te exploiteren, of trouw zal blijven aan de stad waar hij in dienst is en zijn plicht als politieagent .
Leuk weetje: er zijn drie pogingen nodig om een auto in Freeburg te starten.
Gedurende het spel merkt Jack Boyd dat hij zich constant tussen een rots en een harde plaats bevindt – aan de ene kant is het moeilijk om verzoeken van zijn beste vrienden af te wijzen, aan de andere kant – dit betekent dat hij de wet overtreedt die hij zwoer te handhaven. De maffia vecht op dubieuze manieren voor invloed en het stadsbestuur zorgt er extra voor dat de politie tijdens hun dienst betrokken blijft en gebruikt ze voor hun eigen privédoeleinden. Het verhaal wordt verteld door middel van beelden en gesprekken tussen de personages. Het resultaat is top en de plot wordt op een nogal ongebruikelijke manier gepresenteerd, maar past toch bij een politie- en misdaadverhaal. Het grootste deel van de eer gaat naar het uitstekende werk van de stemacteurs, met Jon St. John, de stem van de iconische Duke Nukem als het hoofdpersonage van de game, die bijzonder helder schijnt. In dit opzicht deed de game het geweldig.
Helemaal klaar? Oké, jongens en meisjes, breng hem naar binnen.
Kom binnen, Boyd!
Hoe brutaal en onbevredigend het werk van een politieagent kan zijn, ontdekken we in de strategische modus van de game waarin we toezicht houden op het werk van politieagenten en politieagenten in de straten van Freeburg. We voeren elke dag taken uit met twee ploegen van officieren en rechercheurs – het is belangrijk om onze mannen goed over beide groepen te verdelen, omdat ze verschillende ervaringsniveaus, verschillende vaardigheden en verschillende mate van bereidheid om te werken kunnen hebben. Helaas is zelfs de beste politieagent geen robot – onze medewerkers komen vaak niet opdagen op het politiebureau zonder voorafgaande kennisgeving, en ons bureau staat vol met verschillende verlofaanvragen; de redenen voor afwezigheid vertegenwoordigen alle kleuren van het spectrum – van gevallen van beruchte vergeten dat je je vissen moet voeren, via een opgeblazen waterleiding, tot een kind dat betrokken raakte bij een ongeluk. Het is natuurlijk aan ons om te beslissen of een bepaalde persoon van een vrije dag kan genieten, en een dergelijke beslissing zal worden weerspiegeld in het moreel van de officieren.
Het dagrooster dat door de straten van Freeburg patrouilleert, hangt niet alleen af van onze beslissing. Vaak hebben we tegelijkertijd te maken met de keuzes die op het gemeentehuis worden gemaakt; waarvan de meeste vanuit ons oogpunt volkomen absurd zijn, maar fungeren als middel om sociale onrust te kalmeren. We hebben regelmatig te maken met situaties waarin we, vanwege de toename van racistische neigingen, alle zwarte politieagenten moeten ontslaan; feministen zijn daarentegen in staat om besluitvormers effectief te dwingen een wet aan te nemen die vereist dat de helft van de politiemacht uit vrouwen bestaat. Nog iets waar we nooit een tekort aan hebben, zijn de lopende disciplinaire procedures tegen onze held, die meestal gepaard gaan met illegale ontslagen, en politieagenten die naar de hoorzittingen zijn geroepen, zullen ons niet op straat kunnen helpen.
Gewoon een simpele scène… maar het verhaal!
Het toewijzen van je mannen aan individuele taken is heel gemakkelijk en leuk – van tijd tot tijd verschijnen er verschillende “hot spots” op de kaart van Freeburg, die moeten worden aangepakt door de mannen en vrouwen die we sturen. Verschillende misdaden vereisen een bepaald aantal politieagenten om ze af te handelen – dit aantal wordt bepaald door het aantal open ramen waar we de portretten van onze ondergeschikten naar toe slepen – je kunt natuurlijk altijd een skeletploeg sturen, maar als de agenten onervaren zijn, de beslissing kan gepaard gaan met aanzienlijke risico’s. De effectiviteit van een politie-interventie in This is the Police wordt gemeten op basis van verschillende factoren: een 100% succesvolle interventie vereist dat we de criminelen aanhouden en slachtoffers onder burgers of politieagenten voorkomen. Als een van deze doelstellingen niet wordt bereikt, leidt dit tot een vermindering van het aantal ervaringspunten van elk van de bij de interventie betrokken officieren. Tijdens een interventie hebben we vaak te maken met onverwachte situaties – we worden regelmatig gevraagd om extra back-up te sturen in reactie op dynamisch veranderende omstandigheden, of we kunnen ontdekken dat een alarm zojuist vals bleek te zijn. De agenten vragen ons ook om advies in crisissituaties – het kiezen van de juiste oplossing, b.v. tijdens een onderhandeling met een man die zelfmoord probeert te plegen of een crimineel beïnvloedt de positieve of negatieve conclusie van het hele verhaal.
Het is uw beslissing, chef. Wat doen we?
Alle stations bellen, alle stations bellen
Naast de dagelijkse operaties beantwoordt de politie ook bijkomende oproepen, afkomstig uit heel andere bronnen. Soms vragen de gangsters om extra ondersteuning om hun concurrentie het hoofd te bieden of proberen ze ons om te kopen in ruil voor het kijken de andere kant op in bepaalde situaties. De stadsambtenaren zullen op hun beurt talloze verzoeken om verzending sturen om het verjaardagsfeestje van hun dochter te beveiligen of een bijzonder waardevolle zending te bewaken. Het accommoderen van al die belangen is natuurlijk onmogelijk, niet alleen omdat ze elkaar uitsluiten, maar simpelweg omdat we niet voldoende officieren hebben. Vaak moeten we kiezen tussen de doelen van de troepenmacht en privébelangen, wat vanuit het morele standpunt van de hoofdpersoon buitengewoon moeilijk is. Dan zijn er problemen met weerbarstige ondergeschikten die even stoom af moeten blazen – dat pakken we aan door barbecuefeesten te organiseren of onze mannen naar bijscholingen te sturen. Alles om kwaad bloed bij de politie te voorkomen.
Een interessant element in het spel blijken onderzoeksmissies te zijn, die we aanpakken door rechercheurs op pad te sturen. Ze ontdekken elke dag nieuwe details en het is onze taak om, op basis van de informatie die ze hebben verzameld, een redelijke reeks gebeurtenissen met betrekking tot de zaak af te leiden. Hoewel het niet meer is dan een simpele puzzel, is de analyse van het verkregen bewijs noodzakelijk om de zaken op te lossen, die tijdens ons onderzoek soms meerdere keren van koers veranderen.
Freeburg is misschien klein, maar we hebben nooit werk!
Toegegeven, de combinatie van strategie en role-playing game is iets waar de makers van This is the Police trots op kunnen zijn: de gameplay is dynamisch en vaak behoorlijk verrassend, en onze keuzes hebben daadwerkelijk invloed op het verhaal dat zich van dag tot dag ontvouwt. . Het is waar dat de strategische laag soms schematisch kan worden als we dezelfde acties herhalen in onze interventies, maar de verscheidenheid aan noodsituaties blijft groot genoeg, waardoor het onmogelijk wordt om je te vervelen.
Het grotere plaatje van het spel wordt aangevuld door de originele beelden, bestaande uit vectorkarakters en achtergrondontwerpen. Hoewel heel eenvoudig, past het zeker bij de mysterieuze sfeer en werkt het goed samen met wat we op het scherm zien en horen van de stemacteurs. Hierdoor kunnen we het spel zelfs op oudere computers spelen, wat een belangrijke aanwinst is voor de titel.
De detective spelen kan zeer bevredigend zijn.
This is the Police laat zien dat zelfs een eenvoudig uitgangspunt gebaseerd op het management van een groep politieagenten vanuit een zeer interessante hoek kan worden gepresenteerd, met een goed verteld verhaal en veel verschillende morele keuzes, op een manier die de speler in staat stelt om bepalen wat er in het spel gebeurt. Het werk van studio Weappy is een van de interessantste indiegames van de afgelopen maanden en verrast ons regelmatig met de veranderende gameplay-omstandigheden. Als je met eigen ogen wilt zien dat politiechef zijn een heel uitdagende manier is om de eindjes aan elkaar te knopen, en tegelijkertijd verwacht je gewoon plezier te hebben, dan zal This is the Police zeker een uitstekende keuze blijken te zijn.
